Kotek Maskotek spod choinki

Przedstawiam pana Kotka Maskotka znalezionego w wigilijny wieczór pod choinką. Trafił spod niej w ręce mojej dwu-i-prawie-pół-już-latki i wygląda tak:

Muszę powiedzieć że STRASZNIE się z nim namęczyłam. Myślałam że pójdzie jak z płatka, przecież jakiś czas temu zrobiłam już szydełkową maskotkę - tego pieska i było łatwo, wyrobiłam się w tydzień. Tego kotka robiłam jednak cały miesiąc - może dlatego, że z cieńszej nitki i na dużo cieńszym szydełku a może dlatego, że chciałam by był idealny. Dlatego poszczególne elementy prułam czasem nawet po kilkanaście razy a dopiero gdy wyszydełkowałam prawie wszystkie kończyny wymyśliłam, że dobrze by było zrobić im przeguby. Praca szła mozolnie a gwiazdka była coraz bliżej - nie zdążyłam więc wyposażyć pana Kotka w pełną garderobę, poprzestałam jedynie na szaliku i gatkach. 

Praca moja opłaciła się - kotek jest teraz ulubioną maskotką małej ciufci, ma przywilej spania razem z nią w łóżku i to przykryty kołderką i tylko jego jednego wozi w wózku, który pokazałam tu. 

Najfajniejsze w kotku są właśnie przeguby, dzięki nim może przybierać różne pozy, może na przykład założyć ręce i nogę na nogę:

"You talking to me?" :)

 Może się wziąć pod boki:

Może się też wziąć pod boki i usiąść po turecku:

Może się zrelaksować:

  I jeszcze bardziej zrelaksować:

Tak sie zrelaksować, że nawet zasnąć:

Chociaż nie, nie mogę spać, niedobrze mi po świętach:

Brzuch mnie boli:

Bedę... umfp...

 

 Nie chcę na to patrzeć:

Ani tego słyszeć:

To może ja jednak pójdę spać:

I uwierzcie lub nie, że on tu naprawdę siedzi sam, bez podparcia: